Ver-antwoord-elijk
Het vermogen om afgestemd te reageren
Deze blog ontstond eigenlijk weer uit het niets, gewoon op onze ont-dekkingstocht in het leven in ons dorp tijdens de vakantieperiode (2019). Het merendeel van de buurtbewoners was elders op vakantie dus genoten wij van de rust om ons heen en waren zogezegd in het ‘Hier & Nu’. We hadden geconstateerd dat reageren op een situatie vaak is verworden tot het geven van een primaire reactie (instinct) die voornamelijk gebaseerd is op lijfsbehoud. Dit is het automatisch reageren versus verantwoordelijkheid nemen. We kregen een prachtig voorbeeld aangeboden op een presenteerblaadje tijdens ons bezoek aan de lokale ijssalon.
WerkIJssalonbezoek
Het voorbeeld, dat we "Het onvermogen van de mensen om voor sorbetijs te kiezen" noemden, gebeurde een paar dagen geleden.
We bestelden een ijssorbet die bestond uit 3 smaken ijs (citroen, aardbei en mango) waarvan al twee soorten ijs op waren. Geen probleem, we gaven twee andere smaken op (watermeloen en bloedsinaasappel). Het duurde even voordat onze ijscoupes gemaakt konden worden (het was erg druk) en dien ten gevolge was inmiddels het bloedsinaasappelijs ook opgeraakt. De bediende gaf dat aan en we konden weer een andere smaak opgeven. Toen hij de ijscoupes kwam brengen gaven wij hem feedback dat het eigenlijk niet correct vonden dat de smaak die wij hadden opgegeven op was geraakt door het eerst helpen van nieuwe klanten. De eerste reactie van de bediende was: “Daar kan ik toch niets aan doen?!”
We gaven de suggestie dat wanneer hij bijvoorbeeld de ijssmaken voor de ijscoupes alvast apart had gezet, dit voorkomen had kunnen worden. Zijn reactie bleef: “Ja maar, daar kan ik nu toch niets meer aan doen?! Er waren andere mensen die ook die smaak wilden”. Het had geen zin om hierop door te gaan en we lieten het daarbij. We bespraken deze gebeurtenis onder het genot van een heerlijke ijscoupe, en constateerde ook hier weer hoe lastig het kennelijk is om verantwoordelijkheid nemen. Dit soort dingen kunnen gebeuren dat is waar, maar het wordt eerst getolereerd, dan geaccepteerd en vervolgens een gewoonte ("maak je geen zorgen man").
Een mogelijke alternatieve reactie waaruit verantwoordelijkheid nemen zou blijken zou zijn geweest: “Inderdaad u heeft een punt. Ik ga met mijn bazin overleggen hoe we dit in het vervolg anders kunnen doen”. Echter door de defensieve houding van de bediende was dit niet mogelijk. Het leuke was dat de eigenaresse van de ijssalon wel gezien had dat we niet tevreden waren en alhoewel ze niet precies begrepen had waar het over ging, kwam ze toch met twee kopjes koffie aanzetten en wilde ze graag horen wat onze feedback was. Dit is wat wij ‘verantwoordelijkheid nemen’ noemen. Een interessante reactie kwam van de eigenaresse op onze suggestie om bij de sorbet geen specifieke smaken te noemen wat er in de sorbet zit, maar klanten zelf 3 smaken te laten kiezen: “Wanneer ik dat doe dan verkoopt het niet, want mensen weten dan niet wat erin zit en ze kunnen zelf geen keuze maken. Dus daarom geef ik op de kaart aan wat er in de sorbet zit”. We waren echt even onthutst; is het een voor ons onbekend laag denkniveau of zijn deze mensen enkel zo geprogrammeerd?
De gebeurtenis in de ijssalon deed ons realiseren dat in “Verantwoordelijkheid” kennelijk een ondertoon van schuld en straf zit. Stel je voor dat de verantwoordelijkheid zoals wij die hier kennen een breinprogramma (gedachtenloop) is en In dat programma een angst verwerkt zit om aansprakelijk gesteld te worden wanneer het fout gaat. Tijd om verder op ont-dekkingsreis te gaan.
Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid versus Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid
In ons onderzoek betekent het woord "Verantwoordelijk" het vermogen om te reageren (vanuit het Engels: responsibility = Response-ability). Dat is wezenlijk anders dan een primaire reactie. Het is een echte vaardigheid om te handelen in overeenstemming met de gebeurtenis vanuit jouw autonomie. Hierdoor is de actie dan ook in overeenstemming met je Hogere (of multi-dimensionele) Zelf. Dat is wat we 'Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid' noemen, die verwijst naar onszelf, naar elkaar en de wereld om ons heen met behoud van onze Autonomie en Soevereiniteit als Mens.
Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid vereist persoonlijke denkkracht, onafhankelijkheid en daadkracht om te kunnen handelen vanuit Bron. Met andere woorden, het vereist onafhankelijke integriteit als Soeverein Menselijk Wezen.
In het huidige systeem, de Matrix, draait echter een sterk gewijzigde (corrupte) vorm van onze Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid. Deze Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid, met een zeer Beperkt Vermogen om Verantwoording te nemen, zorgt voor reacties op basis van bestaande programma's die in het lichaam en brein draaien en bovendien een veelheid aan voorgeprogrammeerde keuzes bieden. Dit type verantwoordelijkheid heeft dan ook niets te maken met jouw Hogere Zelf. Sterker, het neemt de autonomie van een Mens weg omdat er geen enkele gedachte is (en ooit zal zijn) die het kader (de voorgeprogrammeerde keuzes) van de lopende programma's te buiten gaat. Ten slotte, maakt deze Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid deel uit van het Wereldwijde Oogstprogramma omdat er feitelijk niets gebeurt (verandert) en daardoor telkens levensenergie wordt geoogst door stress, chaos, ongemak, etc.
Omdat 70-85% van de bevolking (in het algemeen) onbewust in dit programma leeft, zal er nauwelijks sprake zijn van een substantiële verandering in het Bewustzijn en dus in de wereld waarin we leven. Deze Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid lijkt te werken als een hypnose, wat slechts twee opties met zich meebrengt met als doel het systeem fysiek of mentaal te behouden en te oogsten:
• De verantwoordelijkheid op iemand anders afschuiven (externaliseren: "Het is niet mijn schuld, probleem of taak").
• Alle verantwoordelijkheid van anderen volledig overnemen (internaliseren: "ik moet ervoor zorgen dat niemand iets overkomt").
Kenmerken van Verantwoordelijkheid Afschuiven
Wat we in veel situaties en ook in verschillende landen (Nederland en ontwikkelingslanden) zien is dat de Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid vaak een ondertoon heeft van (wordt geassocieerd met) schuldgevoelens en de mogelijkheid inhoudt om aansprakelijk te worden gesteld als er iets misgaat. Bovendien is het maken van fouten vaak gelijkgesteld aan 'schuldig worden bevonden' met als (mogelijk dreigend) gevolg dat men wordt gestraft (uitgewezen, geminacht, belachelijk gemaakt, ontslagen, etc.) vanwege die fouten. Dat mechanisme vestigt zich in het menselijk brein (de software) en neurologisch systeem hetgeen weer defensieve reacties veroorzaakt zoals:
• "Iedereen doet het";
• "Dat is niet mijn probleem";
• "Ik kan er niets aan doen";
• "Dan had jij of zij iets anders moeten doen";
• "Zo is het systeem nu eenmaal";
• "Dat is niet mijn taak, dat is een andere collega die de leiding heeft";
• "Ik wil geen denkbeeldige supermacht beledigen met de mogelijkheid om gestraft te worden".
We noemen deze gedachten de "poortwachters" in onze software die ons verhinderen om onze Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid in te zetten en onze autonomie te leven. Deze poortwachters kunnen bepaalde, zintuiglijke waarnemingen uitlokken (zoals emoties, angsten, boosheid, zenuwen, stotteren, dissociatie, misselijkheid, duizeligheid, paniekaanval, hartkloppingen, schuldgevoelens, etc.). Wanneer we ons hier niet van bewust zijn, laat onze software ons automatisch identificeren met wat we voelen. Dat gevoel kan fysiek of emotioneel zijn, bijvoorbeeld: "Ik ben bang". Dat gevoel weerhoudt ons er echter van om ons te realiseren dat we alleen een fysiek gevoel van "angst" waarnemen.
Kenmerken van Verantwoordelijkheid Volledig Overnemen
Verantwoordelijkheid nemen kan echter ook zo doorslaan dat het belemmerend werkt op het vermogen van anderen om verantwoordelijkheid te nemen. Dit is bijvoorbeeld te zien binnen het onderwijs, politiek en het gezin.
Het werkt als volgt: een persoon neemt alle verantwoordelijkheid weg van anderen, waardoor de soevereiniteit en het zelfbeschikkingsrecht van die personen terzijde wordt geschoven. Die actie, aangewakkerd door een interne of externe poortwachter of een overlevingspatroon, gaat soms zo ver dat het lijkt op het uitoefenen van controle in het domein van de ander onder het mom van "liefde voor de ander" en "behulpzaam zijn". Vooral in deze tijd (2020) komen soortgelijke mechanismen wereldwijd voor.
Het resultaat van dit Verantwoordelijkheid Volledig Overnemen programma is bijvoorbeeld een wederzijdse afhankelijkheid (symbiose) binnen de familie en de afschaffing van elke individuele autonomie van de familieleden. Hierdoor wordt het eigen denkvermogen en de onafhankelijkheid om verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen sterk beperkt en zelfs ontkracht: "Als het te moeilijk wordt, kom maar naar ons en dan zullen wij het voor jou doen". Als iemand de verantwoordelijkheid voor zichzelf neemt en zelfstandig een keuze maakt, noemen de andere familieleden dat egoïstisch en onverantwoordelijk. Dat leidt op zijn beurt tot fysieke reacties (c.q. sensaties) en beetje bij beetje neemt de gehoorzaamheid aan dit soort Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid het over van de Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid.
We kunnen dit mechanisme ook herkennen in ontwikkelingslanden, waar een NGO of donor de rol van de ouder op zich neemt om voor hun doelgroepen te beslissen wat zij nodig hebben. De lokale bevolking werd en wordt in de meeste gevallen ontkracht in hun onafhankelijke denkkracht en wordt zo in de hypnose van het reddingsprogramma gehouden.
Terug naar Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid
De volgende vragen die nu beantwoord moeten worden zijn: “Hoe verander je deze schijnbare blokkade”? en “Hoe kan je de Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid weer leiden laten zijn”?
De allereerste stap is de bij jou draaiende programma’s met betrekking tot verantwoordelijkheid in kaart te brengen. Immers, bij gebrek aan bewustzijn daarover en te weinig Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid zou de hypnose van de Matrix met hun soms subtiele maar altijd dominante Geprogrammeerde Verantwoordelijkheden kunnen laten doorwerken.
De volgende stap voor daadwerkelijke verandering is het nemen van eigenaarschap over waar je NU bent. Immers als je niet weet waar je staat (uitgangspunt A) kun je nooit op weg voor het bereiken van jouw doel (punt B).
Punt A is dus jouw authentieke uitgangspunt met betrekking tot het doel dat je nastreeft. Deze simpele maar krachtige actie (vanuit ons perspectief en onze professionele ervaringen), houdt in dat je jezelf eerlijk en zonder oordeel observeert. Vervolgens bepaal je welke visie, talenten, middelen en mogelijkheden jij NU heeft, waar jouw intrinsieke motivatie het hoogst scoort en waar je jouw vaardigheden, middelen en mogelijkheden nog moet verbeteren. Immers, zonder A te kennen zal je nooit B bereiken.
Hou er rekening mee dat het maken van een vergelijking van jouw authentieke startpunt met het (schijnbare) startpunt van een ander persoon, deel uitmaakt van dezelfde hierboven genoemde hypnose en waardoor er weer bij jouw levensenergie geoogst kan worden. Het vereist dus een constante waakzaamheid en bewustwording om in elk moment van het NU eigenaar te worden van waar je staat.
De volgende stap richting Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid is het aanboren van onze deugd ‘Moed hebben’ om denkpatronen te veranderen. Moed om de letterlijk snelle bekende verbindingen in onze hersenen ("de snelweg") op te geven en nieuwe, nog onbekende ("B-weggetje") verbindingen te creëren. Dat kan in eerste instantie samengaan met angst en onrust. Daarom moeten we angstvrij zijn en vanuit onze soevereiniteit denken vanwaar het duidelijk is dat excuses slechts een mind-fuck spel van poortwachters zijn en niets anders!
Ten slotte, pak de Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid en de poortwachters aan. Wat betreft het Afschuiven van de Verantwoordelijkheid: Stap uit de ervaring (en de andere reacties) door deze te labelen, maak je ervan los en ga terug naar het observeren. Dat biedt ruimte om het hele plaatje te onderzoeken en pas daarna te handelen. Word jouw gatekeepers bewust door te leren om ze als een 'schilderij' te observeren en steeds meer beseffen dat het een sensatie is die heel anders is dan wie of wat jij bent of hebt.
Kristalheldere eerlijkheid, Innerlijk werk en onvoorwaardelijk medeleven met jezelf is de sleutel tot deze Awakening Journey.
Conclusie
Door het doen van Innerlijk werk op het thema "Verantwoordelijkheid" konden we wat licht werpen op zowel de Geprogrammeerde als de Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid in ons zelf en de wereld.
Dat is waar we nu zijn: helderheid over ons uitgangspunt A om naar B te kunnen gaan. We moesten eerst onze Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid herkennen en erkennen om vervolgens onze Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid en Autonomie (actief handelen vanuit het Bronnenwezen) te ont-dekken en terug te claimen. Dat betekent ook dat we onze Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid nemen voor de keuzes die we maken en de acties die we ondernemen met de bijbehorende gevolgen. Met behulp van de waarnemingsmodus en het bespreken van onze ontdekkingen, hebben we onze Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid vergroot en stopten de Geprogrammeerde Verantwoordelijkheid en andere beperkende programma's.
Het is duidelijk geworden dat een overgang van symbiose en afhankelijkheid naar Oorspronkelijke Verantwoordelijkheid hand in hand moet gaan met het verhogen van het Bewustzijn en het leren om weer een nieuwe realiteit te creëren (het maken en uitvoeren van een plan).
Shared responsibility
Van hieruit kunnen we NU, in elk moment, creëren om Onze Wereld vorm te geven. Ons plan (visie) lijkt al jaren onze leidraad te zijn, namelijk handelen naar de gebeurtenissen op basis van onszelf (Oorspronkelijke verantwoordelijkheid). Op dit moment voelen en weten we wat er NU moet gebeuren en handelen we daarnaar. We houden elkaar scherp als partners en teamgenoten door samen Innerlijk Werk te doen en vooral "achter de schermen van deze schijnbare realiteit" te observeren. Dat is altijd ons uitgangspunt om ons leven hier te manifesteren.
Dit alles gebeurt zonder dat er een externe goedkeuring of applaus nodig is. Dat brengt innerlijke vreugde en vrede (te-vreden zijn) tijdens onze Awakening Journey die je nooit kunt vergelijken met een van buitenaf opgewekte vreugde (materiële zaken, etc.).
Jolande & Niek
29 Augustus 2019, update 9 Oktober 2020